1 mei 2020 Jubilarissen in het zonnetje.

1 mei 2020

Vandaag heeft de afdeling Doesburg alle leden een infrarood gebracht met daaraan een zakje tuinzaad om de tuin of balkon mooi rood te laten kleuren.

We hebben 4 jubilarissen bezocht en verrast met een mooie bos bloemen.
Mevrouw J.Meester- Van den Oudenaar is 50 jaar lid van de PvdA. Zie foto.
Zij kreeg de gouden 50 jaar speld.

De andere jubilarissen zijn,

Mevrouw A.Spinhoven 45 jaar, de heer J.Verhoef 40 jaar en de heer J.Van Amstel 40 jaar lid.

 

1 mei overdenking Max Donk, voorzitter afdeling Doesburg

 

Partijgenoten,

 

De viering van de Dag van de Arbeid is voor mij altijd een moment van bezinning geweest. Een dag om stil te staan bij wat de arbeidersbeweging, met name in de vorige eeuw heeft klaargespeeld. Van de achturige werkdag en de vijfdaagse werkweek tot pensioenrechten en een fatsoenlijk loon voor iedereen. De laatste decennia herkenden mensen zichzelf  steeds minder als arbeider. Natuurlijk is het belangrijk om werk te hebben; om te participeren in de samenleving, maar rechten zijn vanzelfsprekend geworden. En wat is nu precies een arbeider?

 

De coronacrisis werpt op die laatste vraag een nieuw licht. Met het aanwijzen van essentiële (of vitale) beroepen om de samenleving draaiend te houden lijkt zich een nieuwe orde voor te doen. Natuurlijk hebben we geapplaudisseerd voor mensen in de zorg en medische beroepen, maar denk ook aan mensen in de voedselketen, politie en brandweermensen, werkers in fabrieken die de productieprocessen gaande houden of omvormen om hulpmiddelen te produceren. De opsomming is zeker niet compleet, maar de vraag welke mensen we zouden missen als ze hun werk niet meer doen, wordt gek genoeg niet beantwoord met aandeelhouders, bankdirecteuren en voorzitters van raden van besturen. Naast de door de overheid aangewezen beroepen blijkt de kapper ineens heel belangrijk, missen we de kroeg, de leraren: de mensen die er echt toe doen.

 

Het zijn die mensen voor wie een vast contract de Dafgelopen 10 jaar steeds minder vanzelfsprekend werd; voor wie de lonen nauwelijks nog stegen en van wie de zekerheid van een goed pensioen kleiner werd. De corona crisis laat meer dan ooit zien op wie de samenleving steunt. Op deze 1e mei vraag ik aandacht voor deze mensen; roep ik op tot solidariteit als het weer gaat over hun arbeidsvoorwaarden.

 

Laten we als Partij van de Arbeid daar onze rol in pakken.

Samen voor elkaar.